Eriksholm: The Stolen Dream is een zeldzame verademing tussen de games die meteen tientallen uren of enorme studies vereisen. De game, ontwikkeld door het kleine maar ambitieuze Zweedse team van River End Games, bewijst dat minder echt meer kan opleveren. Geen eindeloze map met icoontjes, geen grind voor loot, gewoon een strak geregisseerde stealthgame met een grote focus op een toffe presentatie. Eriksholm is een spel dat stijl, verhaal en gameplay op een bijna ouderwetse manier samenbrengt.
Rondsluipen en kijken
Je wordt als speler direct ondergedompeld in de fictieve stad Eriksholm, een omgeving die leunt op de architectuur en steden uit het vroeg 20e-eeuwse Frankrijk, Engeland en Scandinavië. Elke hoek, elk steegje, elke roestige stoommachine en elk handgeschilderd reclamebord ademt sfeer. De wereld voelt geloofwaardig, zit vol geschiedenis en, belangrijker nog, is de moeite waard om langzaam te verkennen. Eriksholm is een lineaire ervaring en probeert alles uit dit gegeven te halen. De stealthsegmenten en puzzels hebben in veel gevallen maar één oplossing, en het is aan jou om die te vinden. Dit biedt duidelijkheid en focus, maar betekent ook dat je niet zelf op zoek kunt naar een alternatieve aanpak. Spelers die hier geen probleem mee hebben, krijgen een enorm gepolijste ervaring voorgeschoteld.
De game draait om drie personages: Hanna, Alva en Sebastian. Elk met vaardigheden die je nodig hebt om de obstakels in de levels te overwinnen. Hanna is gespecialiseerd in sluipen en het gebruik van een blaaspijp die vijanden in slaap kan brengen. Alva gebruikt een katapult en bereikt plekken via klimroutes die voor anderen onbereikbaar zijn. Sebastian is in staat vijanden uit te schakelen met brute kracht en kan ook zwemmen. Het wisselen tussen deze drie is traditioneel game design en draait er dan ook volledig om om spelers verschillende puzzels voor te schotelen, ondanks dat in werkelijkheid alle drie de personages waarschijnlijk ook hadden kunnen zwemmen.
Lekker klikken
De besturing is voor een groot deel super simpel. Je kunt klikken waar een personage heen moet gaan en door op interactieve voorwerpen te klikken zullen ze deze gebruiken. Op basis van de eerste beelden dacht ik dan ook dat de game een vast isometrisch perspectief had, maar je kunt hier lekker de camera ronddraaien en bewegen. Hierdoor kun je alle kanten van de toffe omgevingen en levels bekijken. Dit zorgt voor een soepel geheel, van het sluipen tot het wisselen van personage tot het inschatten van de zichtlijnen van vijanden. Het meeste is intuïtief met de muis te doen of wordt duidelijk gecommuniceerd naar de speler. De kraanpuzzels zijn verrassend genoeg de eerste puzzels waarbij je ineens je toetsenbord moet gebruiken. Het breekt met de simpliciteit van de game. Zeker in een game die juist zoveel moeite doet om alles zo gestroomlijnd mogelijk te laten verlopen.
Wat Eriksholm dan weer wél fantastisch doet, is het belonen van nieuwsgierigheid. Als echte verzamelaar werd ik erg blij van de collectibles en verborgen paden. Ga je van de hoofdweg af, dan word je beloond met prachtig geïllustreerde documenten, wereldverrijkende teksten en voice-overs van Hanna die alles net dat beetje extra geven qua worldbuilding. Ze zijn optioneel, maar voor mij vormen ze een uitstekende reden om de game nog eens volledig door te lopen om alle gemiste documenten te vinden.
Soms te precies
Wat wel opvalt, en niet altijd in positieve zin, is hoe genadeloos de game omgaat met fouten. Maak één verkeerde zet, stap net een seconde te vroeg achter een voorwerp vandaan, en je wordt zonder pardon teruggezet naar het vorige checkpoint. Voor een game die vraagt om rust, timing en geduld, voelt die overgang net iets te hard aan. Het haalt je uit de ervaring en maakt dat je soms liever wat langer wacht. Juist dat is jammer, want de wereld van Eriksholm is groot, en je wilt hier soepel doorheen kunnen bewegen.
Naast de opvallende besturing van de kraanpuzzels, valt ook hun afhankelijkheid van physics op. Het is een tof idee, maar als een krat net verkeerd valt, kun je hem niet meer oppakken. Dat dwingt je om een checkpoint te herstarten. Dit had beter in-game opgelost kunnen worden met een reset-hendel of iets dergelijks. Want nu breekt het met de immersie van de speler.
Vette cutscenes en graphics
Grafisch is het spel ronduit verbluffend. De cutscenes, gemaakt met MetaHuman-technologie, zijn zo goed dat je bijna vergeet dat je naar een game kijkt die is gemaakt door een kleine studio. Gezichtsuitdrukkingen, lip-syncing en animaties behoren tot het beste wat je buiten de grote AAA-releases zult tegenkomen. Ook de cinematografie, de manier waarop de camera beweegt en hoe de titelovergangen zijn gedaan, zijn van echte Hollywood-kwaliteit. De ontwikkelaar weet de krachten van Unreal Engine 5 echt goed te benutten.
De AI is degelijk. Vijanden reageren over het algemeen logisch, patrouilleren met herkenbare patronen en laten zich slim afleiden. Het loont dan ook om regelmatig even stil te staan en te observeren wat er gebeurt. Een leuke optie is dat je door ramen kunt kijken, zodat je kunt plannen wat je moet doen nadat je door een deur sluipt. De interactie tussen personages voelt top aan en alle handelingen zijn volledig geanimeerd. Het tempo van het verhaal ligt hoog, waardoor je als speler voortdurend in beweging blijft en meegezogen wordt in de volgende wending. Grote emotionele momenten volgen elkaar vlot op. Hanna’s zoektocht naar haar broer blijft hierbij centraal staan, en hoewel Herman als personage mysterieus op de achtergrond blijft, werkt dit in het voordeel. Je wilt simpelweg antwoord krijgen op de simpele vraag: wat is er gebeurd met je broer?
Een prachtige stealthgame
Eriksholm: The Stolen Dream is een game ontworpen met een duidelijke visie. Het is geen game voor elke speler. Wie creatieve, vrije puzzels of pure actie verwacht, kan deze game beter overslaan. Maar wie houdt van een goede stealth puzzelgame, met schitterend vormgegeven omgevingen, meeslepende muziek en een sociaal geladen verhaal, gaat hier een prachtige tijd beleven. Dat er af en toe een krat omvalt, een fout te hard bestraft wordt of je soms ineens je toetsenbord moet gebruiken, neem je dan voor lief. Want onder de streep is dit gewoon een steengoede, ouderwetse game.