Roguelikes zijn er tegenwoordig overal. Van proceduraal gegenereerde platformers tot intense actie-RPG’s, we hebben het concept inmiddels wel in alle maten en soorten gezien. Elk nieuw spel in dit genre moet dan ook iets unieks toevoegen om te verrassen of op te vallen. Katanaut, de nieuwste roguelite van Voidmaw, probeert dit te doen door ons een katana in de handen te drukken in plaats van een bal of een groot arsenaal vol geweren. Maar laten we eerlijk zijn: echt vernieuwend voelt het niet.
De basisopzet van Katanaut is vertrouwd. Je speelt als Naut, een onsterfelijke krijger die door een vervallen ruimte¬station navigeert, vol voormalige mensen die nu monsters zijn geworden. Dankzij technologie die je keer op keer weer tot leven brengt, kun je steeds dieper het station verkennen. Onderweg verzamel je herinneringen van de gevallen, die nieuwe vaardigheden ontgrendelen en je progressie van run naar run behouden. Het klinkt spannend, maar als je ooit Dead Cells, Hades of een van de vele andere roguelikes hebt gespeeld, weet je min of meer wat je kunt verwachten. De game voegt weinig nieuws toe aan dit aloude recept.
Lekker veel klikken
Wat Katanaut wel doet, is de focus leggen op melee combat met de muis. De besturing is strak en simpel: twee knoppen voor aanvallen en een parry. Het is een prettige instap, en binnen vijf minuten heb je de basics onder de knie. In vergelijking met een roguelite met een bal of een willekeurige gunslinger is dit mooi om te zien. De intensiteit van het zwaardgevecht voelt goed, en het pixel-artdesign helpt om het geheel visueel aantrekkelijk te maken. De animaties zijn vlot en duidelijk, waardoor je elke aanval en parry goed kunt volgen.
Maar hier schuilt ook een valkuil. Je kunt aanvallen pareren, en dit is een cruciaal onderdeel van de gevechten. Je zult merken dat je dit wel heel vaak moet doen om echt verder te komen. In de praktijk kom je ver met wild klikken, en dan verdwijnt een groot deel van de strategie of tactiek die de game probeert te bieden. De diepgang is in theorie aanwezig, maar komt er net niet helemaal uit.
Upgrades, stijl en sfeer
Op gebied van upgrades biedt Katanaut een flinke lijst aan vaardigheden en perks. Je kunt combinaties maken en je speelstijl iets aanpassen. Toch zijn deze upgrades niet bepaald verrassend. Het kost je veel moeite om ze te ontgrendelen, en als je dat doet, voelt het effect net niet groot genoeg om je speelervaring compleet overhoop te gooien. Het is alsof je aan het werken bent voor een beloning die uiteindelijk maar weinig impact heeft op hoe je vecht. Het maakt elke run weliswaar iets beter, maar geeft geen echte eureka-momenten.
De wereld van Katanaut is dan weer wel tof. De pixel art-stijl is degelijk en sfeervol, en het ruimteschip ademt een donkere, dreigende vibe uit. De donkere gangen zijn verschillend genoeg om het interessant te houden. Daarnaast zorgt de dialoog tussen de personages voor een aangename dosis humor en karakter. De gesprekken tussen de vechters geven de vaak repetitieve gevechten iets extra’s en maken de anders kale ruimteschip wat levendiger. Het is een klein detail, maar het helpt om het universum van Katanaut iets menselijker te maken.
Bekend terrein voor roguelike-veteranen
Al met al voelt Katanaut aan als een degelijke roguelike die doet wat hij belooft, maar zonder echt nieuwe ideeën toe te voegen aan het genre. De muisgestuurde katana-gevechten zijn leuk en snel op te pakken, de pixel art ziet er goed uit, en de dialogen geven een kleine extra dimensie. Toch ontbreekt het aan innovatie, strategie en impactvolle upgrades om het echt memorabel te maken. Voor liefhebbers van snelle, roguelike actie kan Katanaut vermakelijk zijn voor een paar uur, maar voor wie zoekt naar een game die het genre opfrist of verrast, blijft het allemaal een beetje te voorspelbaar. Het is vooral een game voor wie van snelle, vloeiende melee actie houdt, en minder voor wie een diepgaande strategische uitdaging zoekt.