Er zijn VR-games die je meesleuren, en VR-games die je juist laten wegdromen. Hidden Memories of The Gardens Between VR hoort duidelijk bij die laatste categorie. Het is een ervaring die je rustig meeneemt, zonder het gevoel van haast. Je zit comfortabel, kijkt neer op een zorgvuldig vormgegeven miniatuurwereld en laat de gebeurtenissen op hun eigen tempo afspelen. Het doet me sterk denken aan Moss 1 en 2, waar je ook als buitenstaander meekijkt en de wereld om je heen als een levend diorama tot leven ziet komen. Dit is in mijn ogen de kracht van VR, en in Hidden Memories draait het om die kleine, betekenisvolle momenten.
Van scherm naar VR
De diorama-aanpak werkt hier fantastisch. De wereld is opgebouwd uit kleine, ronde eilanden vol objecten die teruggrijpen naar momenten uit je jeugd. Een gigantische fiets in de verte, een filmavond op de bank of een oude spelcomputer. Het zijn herkenbare objecten, maar ze worden op een droomachtige manier neergezet, alsof je door iemands herinneringen wandelt. Dat past perfect bij het thema van de game: jeugdherinneringen en vriendschap, zonder dat er één woord wordt gesproken. Geen stemmen, geen tekst. De sfeer en emoties worden overgebracht met alleen beeld, muziek en subtiele animaties.
Wat me oprecht verbaasde, is dat de originele The Gardens Between nooit als VR-game is ontwikkeld. Het was een puzzelgame voor het computerscherm, maar in VR voelt het alsof het altijd al zo bedoeld is geweest. Het tijdmanipulatie-mechanisme werkt namelijk perfect in deze setting, en je ziet de objecten prachtig in slow motion om je heen bewegen. Je bestuurt de twee hoofdpersonages, Arina en Frendt, niet direct, maar beïnvloedt de wereld om hen heen door de tijd vooruit of achteruit te laten lopen.
Slimme interacties, een gevecht met de camera
Druk de linker- of rechter-analoge stick naar links om terug te spoelen, en naar rechts om vooruit te gaan. Dat klinkt misschien saai, maar de puzzels die daaruit voortkomen zijn slim bedacht. Je moet objecten activeren op precies het juiste moment, obstakels ontwijken door gebeurtenissen in de juiste volgorde te laten afspelen, of even stilstaan om iets om te laten vallen. Het zijn puzzels die niet proberen je hersens te breken met onmogelijke logica, maar wel net uitdagend genoeg zijn om je voldoening te geven als je ze oplost. Het is een game die je snel oppakt.
Naast het spoelen in de tijd, zijn er ook momenten waarop je interactie hebt met de wereld op de traditionele VR-manier. Dan schilder je bijvoorbeeld een object in een andere kleur, timmer je iets vast, zaag je een obstakel door of zoek je naar goed verstopte voorwerpen die nodig zijn voor extra collectibles. Deze elementen werken grotendeels intuïtief en voegen net genoeg variatie toe om te voorkomen dat het puur een ‘links-rechts’-game wordt. Als je vaker in VR hebt gespeeld, voelt het vertrouwd aan, maar het gaf mij toch net die reden om iets meer te genieten van de mooi vormgegeven eilanden.
Een kleurrijke wereld
Maar het is niet allemaal perfect. Het grootste struikelblok zit ’m in de camerabediening en de manier waarop je de wereld bekijkt. Je kunt namelijk niet vrij rondlopen met een stick. In plaats daarvan draai en schuif je de hele speelwereld om je heen. Op zich logisch, want de gameplay is vanuit dat vaste standpunt ontworpen. Maar zodra je dichterbij wilt komen om een specifiek detail te bekijken, bijvoorbeeld dat ene boek waar mogelijk een collectible in zit, kan het nogal omslachtig worden. Soms raak je de weg kwijt in de oriëntatie en moet je de boel resetten. Dat kwam helaas vaker voor dan je zou verwachten. Daarbij mis ik enorm een simpele knop om terug te keren van het voorwerp zoeken naar het normale puzzelen. Nu voelt het soms alsof de game je vastzet in een bepaald interactiemoment. Niet onoverkomelijk, maar wel frustrerend genoeg om op te vallen.
Grafisch is Hidden Memories VR een feestje. Kleurrijk, gedetailleerd en vooral sfeervol. De makers weten met relatief eenvoudige vormen een wereld neer te zetten die zowel warm als fantasievol aanvoelt. Je speelt op kleine eilandjes die ronddraaien, en elk eiland voelt als een zorgvuldig samengestelde herinnering, compleet met objecten en locaties die iets zeggen over het verleden van de personages. Qua speelduur zit je voor VR-begrippen goed: reken op zo’n vier tot vijf uur voordat je alles hebt gezien. Dat is knap voor een VR-titel, zeker eentje die geen eindeloze herhalingen of kunstmatige verlenging nodig heeft. Het heeft wel één nadeel: herspeelbaarheid is er nauwelijks. De puzzels hebben meestal maar één oplossing, dus zodra je weet hoe het moet, is de uitdaging weg. Dat maakt het een ervaring die vooral de eerste keer zijn magie laat zien.
Tijdreizen in miniatuurformaat
Hidden Memories of The Gardens Between is een voorbeeld van hoe je een niet-VR-game succesvol kunt omzetten naar een meeslepende VR-ervaring. De diorama-aanpak, de slimme tijdpuzzels en de warme, kleurrijke sfeer maken het tot een bijzonder en ontspannen avontuur. Het is geen perfecte game, de camerabediening kan frustreren en herspeelbaarheid is er nauwelijks, maar het is er wel eentje die je zeker in VR wilt meemaken.