Zoals jullie al in mijn preview konden lezen, ben ik één van die personen die gewoonweg niet kon wachten op de game Super Monkey Ball: Banana Splitz. En nu was het dan eindelijk zover, de Nintendo Wii wordt gereleased met als één van de launchgames Super Monkey Ball. Ik moest die game spelen en dat heb ik natuurlijk ook gedaan, maar heeft deze game zijn verwachtingen waargemaakt en heeft het nog steeds die x-factor waar velen anderen inclusief mij platweg voor gevallen zijn. Lees snel verder om er achter te komen!
Gelukkig een polsbandje!
Wat meteen opvalt als je de game opstart is dat deze game gelukkig weer trouw is gebleven aan de succes formule, namelijk rol je aap zo snel en veilig mogelijk naar de overkant over de meest kwaadaardigste banen die je ooit gezien hebt tijdens een vrolijk deuntje en in de kleurrijke omgeving. En daarom is er weer een singleplayer met inderdaad weer veel banen, ongeveer 100, om je volledig op te storten.
Als je deze game nog nooit gespeeld hebt, dan is het principe erg simpel: in plaats van je aap in de bal bestuur je het platform waarop de bal zich bevindt. Als je het platform naar rechts tilt dan rolt de aap naar rechts en hoe verder je hem tilt des te harder rolt de bal. En als je dit mogelijk maakt naar alle kanten dan heb je het principe van Monkey Ball te pakken.
De makers willen natuurlijk de speler niet meteen in het diepe gooien door de eerste banen gelijk van de hoogste moeilijkheidsgraad te maken. Daarom worden de banen steeds moeilijker en moeilijker als je verder in de game komt totdat ze echt zo verschrikkelijk geniaal moeilijk zijn, dat je blij bent dat er een polsbandje aan je controller zit.
Omdat de Nintendo Wii de revolutionaire controller heeft, hebben ze bij SEGA geprobeerd om alles uit de controller te halen wat er uit te halen valt. In het begin is het natuurlijk wel wennen maar de besturing werkt wonderbaarlijk goed. Je houdt namelijk de controller gewoon vast en als je hem waterpas houdt (wat zelfs nog in het begin erg moeilijk is) dan blijft de bal stil liggen en als je de controller naar een andere kant beweegt dan zal het platform die beweging ook aannemen. Dit werkt dus veel natuurlijker dan met een analoge stick en voor mijn gevoel zelfs een tikkeltje exacter. Het enige wat makkelijker ging met een analoge stick was een rondje draaien en is nu toch wel erg irritant te noemen. Maar na een paar uurtjes spelen is het mogelijk om net zulke prachtige rondjes te draaien dan op de Gamecube mogelijk was. Maar wat toch wel de grootste verrijking aan de besturing is, moet toch wel de mogelijkheid zijn om te springen. Met een simpele druk op de knop A, springt je aap in de bal over de obstakels heen die in de vorige delen omzeild moesten worden. De makers hadden al bewezen dat ze moeilijke banen konden verzinnen en of je dan nog steeds blij bent met de mogelijkheid om te springen, niet echt, ik kon de controller soms wel wegsmijten!
Partyen!!!!!!
Natuurlijk hebben de makers ook aan deze game de nodige party games toegevoegd, maar liefst 50! Helaas hoeft meer niet altijd beter te betekenen, want de meeste zijn toch wel erg afgezaagd en demonstreren alleen maar de mogelijkheden van de controller. En dat weten we nu onderhand wel, we willen meer zien, meer dan met een controller zwaaien of heen en weer bewegen, we willen gewoon meer diepgang! Maar gelukkig zitten er nog leuke partygames tussen. Het ironische is dat de leuke partygames allemaal uit de vorige delen komen. Zoals Monkey Target wat nog steeds erg leuk is, Monkey Golf, wat nu nog leuker is met de controller en Monkey Racing, waarbij je de controller horizontaal houdt net zoals bij andere racespellen en wat het alleen maar beter maakt. Monkey Wars en Monkey Bowling zijn ook oude bekende en zijn dit keer ook erg leuk uitgewerkt. Maar nieuwe partygames die ik aan mijn favorieten zou willen toevoegen zaten er helaas niet bij. Vaak kwam dit door de toch rare besturing of de simpliciteit van de partygame. Maar gelukkig zaten de klassiekers er nog tussen en redden die de partygame mode, wat ik helaas een gemiste kans vind.
Conclusie
Met de beperkte keuze uit de toch al beperkte release van Wii games, is dit toch een van die titels die je gewoonweg moet hebben. Vooral als je eens een avondje met je vrienden of familie eens lol wilt hebben, is deze game een goede keuze. Hoewel de partygame mode niet geweldig is, heeft deze game nog genoeg aan leuke partygames te bieden en anders nog genoeg vreselijke banen die je moet overbruggen om zo alle banen vrij te spelen of je skills aan je oma te showen.