Balatro bewees dat een verslavende game gewoon gebaseerd kan zijn op een simpel deck kaarten. Met succes proberen veel andere studio’s het principe van Balatro dan ook op andere spelgenres toe te passen. Met Runeborn probeert ontwikkelaar Loreforge Balatro te kruisen met een eenarmige bandiet. We hebben de demo van deze roguelike deckbuilder eens goed aan de tand gevoeld. Is dit mogelijk onze volgende (gok)verslaving?
Eenarmige Balatro
In Runeborn draait het niet om kaarten, maar om runen, stenen die je als slotmachine-reels laat spinnen om combinaties te maken. Drie rijen, vijf kolommen, vijftien stenen en vijf mogelijke paden. Elke draai (of “cast”) activeert de runen, en afhankelijk van wat er op één van de vijf spell paden gebeurt, deel je schade uit. Vijf op een rij levert een krachtige aanval op, en met de juiste trinkets en modifiers kun je daar flinke multipliers bovenop gooien. De kern van Runeborn is dus niet anders dan die van een gokautomaat: je trekt aan de hendel, zet wat runes vast en hoopt op een winnende combinatie. Alleen kun je hier flink proberen je geluk te beïnvloeden.
Het Balatro-achtige element komt naar voren in de manier waarop je je “deck” bouwt en trinkets inzet. In plaats van kaarten werk je met kolommen waarvan je de samenstelling kunt uitbreiden of aanpassen. Door te spelen met scrolls en trinkets bouw je langzaam een setup die precies doet wat jij wilt: meerdere hits per beurt, extra multipliers of combinaties die je runes vaker activeren. Het voelt strategisch, en geeft je datzelfde gevoel van groei dat Balatro zo verslavend maakte. Je kunt ook een hoop nieuwe runes verdienen, waardoor er veel ruimte zit in het uitbouwen van je “deck” kaarten.
Meer chaos, minder controle
Toch is Runeborn geen één-op-één-kloon, en dat is zowel zijn kracht als zijn zwakte. Waar Balatro een bijna schaakachtige duidelijkheid had in hoe combinaties werkten en waarom ze succesvol waren, is Runeborn een stuk chaotischer. Er gebeurt enorm veel tegelijk: multipliers, triggers, extra spins en rune-activaties. Het scherm ontploft regelmatig in getallen en effecten. Dat is spectaculair om te zien, maar maakt het soms ook moeilijk te volgen waarom een combo nu precies zo succesvol is.
Voor een speler die graag de controle houdt, kan dat frustrerend zijn. De willekeurigheid van het slotmachine-principe zorgt ervoor dat je soms gewoon pech hebt. Je kunt nog zo’n slim deck bouwen, maar als de lijnen niet goed vallen, kom je amper op gang. Gelukkig kun je wel runes vastzetten en een beperkt aantal keer verwisselen, maar het blijft flink op kans gebaseerd. Het hoort bij het concept van een eenarmige bandiet en heb je hier vaker het gevoel dat de game je iets meer tegenwerkt.
De willekeurigheid kan echter ook in je voordeel werken. Want net als in een echte gokkast heb je dat moment waarop alles ineens klikt: vijf rijen vol krachtige runen, combo’s die elkaar versterken, en een lawine aan schade die de vijand wegvaagt. Dat gevoel van kans is precies wat Runeborn zo’n hoog nog-één-potje-gehalte geeft. Je weet dat je volgende run misschien wéér beter wordt, door een slimmere strategie of gewoon iets meer geluk.
Eenvoudig concept, sterk aangekleed
Visueel pakt Runeborn het verrassend stijlvol aan. De tekenstijl heeft iets donkers en mysterieus, een mix van Darkest Dungeon en Balatro. Dat helpt enorm, want uiteindelijk draait de hele game om vijftien stenen die je telkens opnieuw laat draaien. Toch voelt het nooit saai. Kleine animaties, gloeiende effecten en subtiele visuele hints geven precies genoeg flair om je het gevoel te geven dat je met iets tofs bezig bent.
De effecten zijn sowieso een van de sterkere punten. Wanneer je een goede combo neerzet, voelt het echt goed aan. De runes knallen over het scherm, de schadecijfers vliegen je om de oren, en er is genoeg visuele feedback om het bevredigend te maken. De audio daarentegen is wat ingetogen. Het is niet irritant, maar het mist nog dat verslavende “ping!”-gevoel dat je bij Balatro kreeg wanneer je een dikke score neerzette.
Langdurige potentie
Runeborn staat in de startblokken om flink uitgebreid te worden. De schaal en ambitie van de ontwikkelaar zijn groot. Er zijn meer dan 150 trinkets te ontdekken, tientallen soorten vijanden, grote eindbazen, vijf verschillende winkels en talloze manieren om je deck aan te passen. Op elk vlak lijkt ruimte te zijn voor uitbreiding: meer runes, meer modifiers, meer combinaties.
Dat zorgt ervoor dat Runeborn nu al aanvoelt als een game met enorm groeipotentieel. De basis is er, en die is sterk. Maar waar Balatro zijn charme vond in pure elegantie en overzicht, voelt Runeborn nog als een ruwe diamant. Een game die af en toe wat balans mist, maar dat goed weet op te vangen door de grote hoeveelheid toffe trinkets.
Spinnen tot je erbij neervalt
Runeborn is nu beschikbaar in Early Access. Waar Balatro draaide om berekening en slim puzzelen, kiest Runeborn voor chaos, risico en beloning. Het gokautomaat-principe zorgt ervoor dat geluk een grotere rol speelt, maar dat maakt de ontlading bij een goede run des te groter. Wat we tot nu toe hebben gezien, heeft zeker een hoop potentie.