Als we kijken naar de gemiddelde shooter op de Playstation Portable wordt je er niet echt vrolijk van. Het grootste struikelblok is dan meestal de besturing. En dit heeft voornamelijk te maken met het missen van een tweede pookje, waardoor het richten erg moeilijk gaat. Goed uitgewerkte shooters voor de handheld zijn dus erg schaars. Resistance: Retribution is nu de nieuwste shooter voor deze handheld en de vraag is of de ontwikkelaar Sony Bend een goede game heeft afgeleverd.
Tussen deeltje één en twee
Resistance: Retribution is het nieuwe deel in de Resistance serie en is te plaatsen tussen het eerste deel en tweede deel op de Playstation 3. Deze game moet dus het overgebleven gedeelte van het verhaal tussen deze games op vullen en is dus voor het grootste gedeelte voor de fans bedoeld. Opmerkelijk is dat er voor een nieuw hoofdpersonage is gekozen, Grayson genaamd. Grayson moet aan het begin van de game zijn broer dood schieten omdat hij geïnfecteerd is met het Chimera virus. Hierdoor is Grayson uit op wraak en verlaat hij het leger om zo zoveel mogelijk Chimera om zeep te helpen. Het leger ziet dit als deserteren en veroordeelt hem tot de doodstraf. Vervolgens in de gevangenis wordt hij de keuze aangeboden door de Maquis die zijn hulp erg goed kunnen gebruiken of hij voor hun op een missie wilt gaan. Hij heeft dus de keuze voor de doodstraf of om op een missie te gaan en hij kiest het laatste. Als speler kom jij nu hier in actie en ga jij met Grayson aan de gang om de Chimera te verslaan op verschillende locaties als Rotterdam, Reims en Luxemburg. Het verhaal van Resistance was al niet zo heel erg sterk, maar doet zijn werk. Het eerste wat wel meteen opvalt zijn de slechte teksten die soms zelfs komisch over komen en dat is in de meeste gevallen niet de bedoeling. Ook de slechte oneliners helpen er niet aan mee om de game een serieuze kant te geven. Wat ik toch wel erg jammer vind. De singeplayer heeft een goede lange duur, maar er is wel een nadeel. De game zit vol checkpoints, maar deze gelden alleen zolang je dood gaat en direct weer verder gaat. Sluit je het spel af en begin je weer, dan zal je de gehele missie weer over nieuw moeten spelen. En dit is toch wel erg jammer. Want sommige missies kunnen als snel een flinke tijd duren en zolang jij de missie niet hebt uitgespeeld kan jij niet je PSP uitzetten.
Wat wel erg goed gedaan is, zijn de grote hoeveelheid tussenfilmpjes die er allemaal erg goed uit zien. Zowel de in-game en CGI filmpjes, maar ook de bekende kaart filmpjes zien er allemaal erg goed uit. Bovendien zijn er diverse stemmen ingesproken, waardoor je ook niet dezelfde persoon bij diverse personages hoort. Een leuk detail is dat de game aan het begin in Rotterdam afspeelt en er ook een Engels sprekende Nederlander te horen is. Ook de rest van de game ziet er erg goed uit en kan zo bij de mooie PSP games geplaatst worden. Wel is de gehele game de gehele tijd erg grauw en donker. Wat meer kleur was beter geweest of in ieder geval iets meer afwisseling. De kleuren grijs en bruin worden te veel gebruikt in deze game.
De besturing, tja
En dan nu de besturing van deze shooter. De ontwikkelaar heeft er voor gekozen om een soort auto-aim erin te plaatsen en dit werkt erg goed en verhelpt de meeste problemen die andere shooters hebben op de PSP. Maar deze auto-aim maakt deze game zeker niet te makkelijk. Er komen genoeg vijanden op je af en de AI zorgt er zeker voor dat je het niet te makkelijk hebt. Maar de auto-aim heeft wel één klein minpuntje en dat is het selecteren van een vijand. Het gebeurt nog wel eens dat het systeem locked op een vijand op de achtergrond terwijl er een andere vijand op de voorgrond je helemaal vol is aan het pompen met lood. En het snel veranderen van doel lukt niet. En dit kan nog wel eens in bepaalde gedeeltes van de game frustraties opleveren. Dit had kunnen verholpen worden door dit aan een knop mee te geven, maar hier zie je dan ook meteen waar de ontwikkelaars tegen aan lopen. De PSP biedt te weinig knoppen om alles aan te hangen. Vier schouderknoppen zou al een enorm verschil uitmaken in plaats van twee. Want het veranderen van je wapen met één knop is nog wel eens irritant. Als je per ongeluk net te ver doorschakelt over het wapen dat je wilt selecteren, moet je weer alle wapens langs. En dit haalt de snelheid uit de game. Ook het goed richten via de naar boven pijltjes toets is eigenlijk te ver om snel in te drukken. Dit zijn niet enorme problemen, want het werkt erg goed en je wend er al snel aan, maar het had zeker beter gekund.
Naast de grote singeplayer van Resistance: Retribution bevat deze game ook een multiplayer. Een zeer uitgebreide multiplayer zelfs. Met vijf verschillende modi, zoals Free for All en Capture the Flag, biedt deze game genoeg uurtjes speelplezier. Heb je geen vrienden die toevallig ook deze game en een PSP hebben, dan kan je alsnog online tegen diverse mensen spelen zonder enige lag. Wel moet je soms erg lang wachten doordat de laadtijden nog wel eens erg lang kunnen zijn, maar als je er eenmaal inzit dat gaat het als een trein.
Conclusie
Resistance: Retribution is een erg leuke en uitgebreide shooter voor de PSP. De singleplayer duurt daarnaast ook nog eens lekker lang, de multiplayer werkt erg goed en heeft genoeg variatie en de graphics van deze game zien er erg goed uit. Helaas heeft deze game nog wel een paar minpunten, zo kun je niet tussentijds saven, is de besturing nog niet helemaal perfect en kunnen de laadtijden nog wel eens een flinke tijd duren. Kortom is dit een game die zeker genoeg plezier biedt in de multiplayer en je ook flink wat uurtjes zoet houdt in de singleplayer, mits je over de enkele schoonheidsfoutjes heen kunt kijken.